درباره ی هند

هند دارای تاریخ و فرهنگ بسیار کهن و پرباری است که به ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد می رسد. هند سرزمین نژادها، زبان ها، آیین ها، و فرهنگ های فراوان و گوناگون می باشد. در هند صدها زبان و هزاران گویش و لهجه وجود دارد. علاوه بر دو زبان هندی و انگلیسی که در قانون اساسی این کشور زبان رسمی اعلام شده است. ۲۲ زبان دیگر در یک یا چند ایالت موقعیت زبان رسمی را دارند

آب و هوای هندوستان

آب و هوای هند دارای تنوع بسیار قابل توجهی است. از کوهستان‌های همیشه پوشیده از برف هیمالیا تا منطقه ی حاره و گرمسیری میانه و جنوب و کویر خشک غرب، این کشور را در بر گرفته است.
چهار فصل هند شامل سرد و خشک از ماه دسامبر تا فوریه، گرم و خشک از ماه مارس تا مه، فصل بارش از ماه ژوئن تا سپتامبر و معتدل در ماه های اکتبر و نوامبر است.
به طور میانگین ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ میلی متر باران در سال، تقریبا سراسر هند را در بر می‌گیرد که این مقدار به ۲۵۰۰ میلیمتر در سواحل و ناحیه شمال شرقی هند می‌رسد. میانگین بارندگی سالانه در بنگال غربی به بیش از ۱۱ هزار میلیمتر در سال می‌رسد. 

فرهنگ مردم هندوستان 

هند دومین کشور پر جمعیت دنیا است و نزدیک به یک ششم جمعیت جهان را در خود جای داده ‌است. تنوع نژادی، فرهنگی، زبانی و مذهبی به این کشور چشم اندازی شگرف از همزیستی مسالمت آمیز میان اعتقادات گوناگون بخشیده‌ است.
نژاد مردم هند، شامل ۷۲ ٪ هندو آریائی، ۲۵ ٪ دراویدی و ۳ ٪ نژاد زرد است که این نژادها بر اساس شرایط مکانی، فرهنگی و دینی نیز دارای تقسیمات خاص خود هستند.
۶۱% مردم هند باسواد هستند که این آمار در مردان ۷۳.۴% و در زنان ۴۷.۸% می‌باشد. 

زبان مردم هندوستان  

طبق آمار رسمی دولت در سال ۲۰۰۱، در سرزمین هندوستان ۲۹ زبان دارای تکلم کننده ی بالای یک میلیون نفر است و ۱۲۲ زبان دیگر دارای گویشورانی بیش از ده هزار نفر هستند. در حالی که زبان‌های هندی وانگلیسی ارتباطات رسمی و امور دولتی را برعهده دارند، هر ایالت دارای زبان‌های رسمی و ملی ویژه خود است. به عنوان مثال زبان رسمی ایالت دهلی یا ناحیه ملی پایتخت به ترتیب انگلیسی، اردو و هندی است.
در قانون اساسی هند، زبان هندی (از شاخه ی زبان‌های هندوایرانی یا هندو اروپایی) زبان رسمی سراسر کشور اعلام شده ‌است. افزون بر آن در سال ۲۰۰۵ زبان‌هایی که به‌عنوان زبان‌های ملی هند شناخته شده‌اند به ۲۲ زبان رسید که عبارتند از هندی، اردو، آسامی، اوریا، بنگالی، بودو، پنجابی، تلوگو، تامیل، دوگری، سانتالی، سانسکریت، سندی، گجراتی، کنکانی، کشمیری، کانادا، مالایالم، میتی، مایتیلی، مراتی و نپالی. این زبان‌ها به دو شاخه اصلی دراویدی (۲۲٪) که بیشتر در جنوب هند تکلم می‌شوند و هندو اروپایی (۷۰٪) تقسیم می‌شوند. در هند ۴۲۸ زبان وجود دارد که ۴۱۵ زبان زنده هستند و کاربرد دارند و ۱۳ زبان امروزه منسوخ شده ‌اند.
زبان‌های سانسکریت و تامیل زبان‌های اصلی و سنتی هند شناخته می‌شوند و در طول تاریخ طولانی این سرزمین، در تغییر و تحول زبان‌های رایج در این منطقه زبان‌های فارسی و انگلیسی نقش مهمی بر عهده داشته‌اند. سالیان دراز حکومت استعماری بریتانیا بر شبه قاره هند و انجام بخش عمده‌ای از امور اداری به زبان انگلیسی موجب شده این زبان، زبان دوم بسیاری از مردم هند باشد.

مذهب مردم هندوستان 

حدود ۸۰٫۵٪ مردم هند پیرو آئین‌های هندو و حدود ۱۳٫۴٪ مسلمان هستند. هند همچنین بیش از ۲٫۳٪ مسیحی و ۱٫۹٪ سیک دارد. هند اگر چه زادگاه آئین بودا بوده، اما جمعیت بودائیان هند در حال حاضر تنها حدود ۰٫۸٪ برآورد می‌شود. علاوه ‌بر آن پیروان آیین جینیسم ۰٫۸٪ و مجموع پیروان دین زرتشتی، یهودی، بهایی و بقیه مذاهب ۰٫۴٪ می‌باشد. با این وجود هند بزرگ‌ترین اجتماع فرقه احمدیه و مذاهب ایرانی بهائی و زرتشتی در سراسر جهان است.
مسلمانان هند بیشتر در دهلی، بنگال غربی و نواحی شمال غربی کشور زندگی می‌کنند و در کشمیر اکثریت جمعیت را تشکیل داده‌اند. به این ترتیب هند پس از اندونزی و پاکستان پرشمارترین جمعیت مسلمان جهان را داراست.
زرتشتیان، از مهمترین اقلیت‌های دینی هند هستند که به پارسی معروفند و طی بیش از پنج قرن اولیه ی حمله اعراب به ایران، از ایران به هند مهاجرت کرده‌اند و بیشتر در مناطق مختلف گجرات و مهاراشترا به مرکزیت بمبئی اقامت دارند. اگر چه جمعیت آنان کمتر از۲۰۰ هزار نفر است، اما نزدیک به ۱۷ ٪ اقتصاد هند را در دست دارند. شرکت‌های بزرگی مانند تاتا و گودریج، متعلق به زرتشتیان است. گروه دیگری از دیگر اقلیت‌های کم جمعیت هند،‌ بهراها هستند که قدرت اقتصادی مهمی در هند دارند. صاحب شرکت معروف ویپروکه جزو ثروتمندترین افراد جهان می‌باشد، از این فرقه ‌است.

غذای مردم هند 

این روزها، کمتر شهر بزرگی در دنیا پیدا می‌شود که نتوانید یک یا چند رستوران هندی در آن پیدا کنید. غذاهای هندی به ذائقه ی کسانی که غذاهای تند و تیز دوست دارند و برای ادویه و فلفل می‌میرند، بسیار لذیذند، ولی تا پیش از جنگ جهانی دوم، بسیاری از مردم دنیا با این غذاها آشنایی نداشتند. آن موقع، اگر می‌خواستید غذای هندی بخورید یا می بایست به هند سفر می‌کردید و یا سری به سواحل خلیج فارس یا شهر لندن می‌زدید، یعنی مکان‌هایی که به نوعی با سرزمین هند در ارتباط بودند.

دست به جای قاشق

هندوها رسم دارند با دست غذا بخورند و این رسم در بین ثروتمندان هندی هنوز اصالت خود را حفظ کرده است. به نظر بسیاری از مردم هندوستان، بردن و آوردن قاشق و چنگال به دهان و برداشتن غذا با آن ها جالب نیست. پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌های هندی عادت دارند وقتی کسی مهمانشان می‌شود، تمام غذای او را جداگانه در ظرفی ویژه، آماده کنند و جلویش بگذارند. ظرف غذای آن ها معمولا یک سینی گرد و صیقل داده ‌شده است به نام تالی (tali) است که چندان هم ظرف بزرگی نیست. خانواده‌های ثروتمند، تالی‌هایی از جنس طلا و نقره دارند، ولی تالی از جنس روی، مس و برنج هم در میان مردم هندوستان رایج است. پلو را وسط تالی می‌ریزند و در کنار آن چند کاتوری (پیاله) خورش و دال و ماست و روغن یا کره آب‌کرده و چتنی (همان چاشنی خودمان است) می‌گذارند. روی برنج را با یکی دو چپاتی یا نان می‌پوشانند. یک لیوان آب خنک هم سفره هندی را کامل ‌می‌کند. مردم هند عادت دارند آب را در ظروف فلزی بنوشند. جالب است بدانید که مردم فقیر هند که تعدادشان کم هم نیست و نمی‌توانند چنین ظروفی را بخرند، غذایشان را روی برگ موز می‌کشند.

فلفل؛ پای ثابت غذاهای هندی

تند و تیز بودن غذاهای هندی یکی از مشخصات اصلی آن است. فلفلی که در غذاهای هندی استفاده می‌شود، فلفل سیاه و قرمز است. فلفلی که در سرزمین هند کشت می‌شود فلفل سیاه است، ولی فلفل قرمز را از آمریکای جنوبی و مرکزی به این سرزمین آورده‌اند. فلفل سیاه علاوه بر این که به غذاهای هندی طعم تندی می‌بخشد، عطر خاصی هم دارد. مردم شمال هند عادت دارند غذاهایی با تندی کمتری بپزند و تندترین غذاها مربوط به جنوب هند است.

سالی تیم بزرگترین و معتبرترین کارگزار ارمنستان و گرجستان ، جهت کسب اطلاعات بیشتر با شماره های زیر تماس حاصل نمایید :

 

تلفن :[phone]

دفتر تهران :02154598000

 

www.sallyteam.ir