خینکالی یک نوع غذای گرجی بسیار پرطرفدار در کشور گرجستان است و به نوعی غذای ملی گرجستان محسوب
می شود.
خینکالی یک بقچه از خمیر است که داخل آن گوشت و ادویه و سبزیجات معطر قرار می گیرد.
بسته به نوع خینکالی خمیرهای آن را با موادی از قارچ و پنیر گرفته تا گوشت ادویه زده، سبزیجات معطر
، پیاز و سیر پر می کنند و آن را در آب جوش می پزند.
خینکالی را یا به تنهایی یا به همراه مقداری فلفل سیاه میخورند.
گوشت داخل خینکالی را از قبل نمی پزند، به همین دلیل هنگام طبخ آب گوشت در داخل خمیر باقی میماند.
به هنگام خوردن، با اولین گاز باید آب داخل خمیر را مکید و گرنه خینکالی وا می رود.بنابراین متوجه
شدید که خوردن آن هم شگرد دارد.
گوشت چرخ کرده ۲۰۰ گرم ( گوشت گوساله یا گوسفند )
پیاز مربع شده ( ریز ریز شده ) ۲
عدد متوسط
فلفل سیاه یک قاشق چایخوری
فلفل قرمز یک قاشق چایخوری
آویشن یک قاشق مربا خوری
نمک به میزان
لازم
خمیر پیراشکی ۱ بسته
داخل ظرفی، گوشت چرخ کرده را با فلفل سیاه و قرمز و آویشن و پیاز
بریزید و یک ملاقه آب سرد به آن اضافه کنید و آن را ورز دهید ( خوب مخلوط کنید ).
علت اضافه کردن آب سرد به این مخلوط این است که عطر حاصل از آویشن به جسم گوشت می رود
و آن را خوش عطر می کند.
نکته : لطفا به این مخلوط روغن اضافه نکنید زیرا گوشت به اندازه کافی برای این غذا چرب است.
مخلوط حاصله را درون یک ماهی تابه ریخته و آن را تفت دهید.
البته می توانید مخلوط را سرخ نکنید و درون خمیر پیراشکی بپیچید و آن را به مدت ۲۰ تا ۲۵
دقیقه درون آب جوش بپزید که مردم گرجستان معمولا از این روش استفاده می کنند ولی روش دیگری که در
بالا توضیح داده شد این است که اول مخلوط گوشت را تفت دهیم و سرخ کنیم و سپس آن را
درون خمیر پیراشکی بپیچیم.
پس از اینکه مخلوط شما تفت داده شد میگذارید تا سرد شود و یکی از خمیرهای پیراشکی را باز کنید
، مقدار لازم از مخلوط گوشت را در وسط خمیر پیراشکی که به شکل دایره است قرار می دهیم و
سپس به صورت بقچه آن را جمع می کنیم و می بندیم.
سپس درون یک ماهی تابه مقداری لازم روغن مخصوص سرخ کردنی می ریزید و بقچه های درست شده را درون
آن قرار می دهید تا کاملا سرخ شوند.امیدواریم از آموزش غذای خینکالی لذت برده باشید.
پارک ملی تفلیس، در واقع نخستین پارک ملی کشور گرجستان و یکی از ۹ پارک ملی موجود در این کشور بوده که در بخش شمالی شهر تفلیس قرار گرفته است. این پارک ملی در سال ۱۹۷۳ به صورت رسمی در محل حفاظتگاه ملی ساگورامو ( Saguramo ) و قدیمی ترین پارک ملی گرجستان افتتاح شد. وسعت پارک ملی تفلیس حدود ۲۴۳ کیلومتر مربع است و در دامنه های جنوبی رشته کوه ساگوراما، شرق رودخانه آراگوی و در حوضه آبریز رود کُر قرار دارد. بنابراین در پهنه وسیع پارک ملی تفلیس، فراز و نشیب زیادی به چشم می خورد که در محدوده ای بین ۶۰۰-۱,۳۴۵ متر بالاتر از سطح دریا قرار دارد. پارک ملی تفلیس تنها ۲۵ کیلومتر با این شهر فاصله دارد و جزء فضای سبز شهر تفلیس محسوب می شود.
پارک ملی تفلیس نزدیک ترین منطقه طبیعی و البته محافظت شده در نزدیکی شهر تفلیس است که در نتیجه در بازدید خود از گرجستان و پایتخت این کشور، می توانید گشت و گذار در این پارک ملی را در برنامه خود قرار دهید. گرچه سازمان بازدیدکنندگان این پارک چندان توسعه یافته و مجهز نیست ولی پارک ملی تفلیس چندان خالی از امکانات نیست. به طور مثال در سال ۲۰۱۳ این پارک ملی با همکاری سازمان جهانی گردشگری، نخستین مسیر دوچرخه سواری را در این پارک احداث کردند.
پارک ملی تفلیس با هدف ترمیم ویژگی های جنگلی گرجستان احداث شد و یکی از اهداف جدی این پارک، محافظت از زیستگاه جانداران در حال انقراض، کمیاب و بومی منطقه بود.
جالب است بدانید که شهر تاریخی متسختا درست در بیرون مرزهای غربی پارک ملی تفلیس واقع شده است.
تنوع زیستی در این پارک ملی تاریخی و جذاب تنها به درختان و گل ها محدود نمی شود و جانداران بسیاری را بومی این منطقه می توان یافت. پستاندارانی چون روباه قرمز، گرگ خاکستری، سمور سنگی و راسو را تقریبا در هر جایی می توان یافت. از حیوانات کمیاب پارک ملی هم می توان به سیاهگوش و خرس قهوه ای اشاره کرد. حیوانات نادر و کمیاب دیگری هم مانند مارال یا گوزن قرمز در پارک ملی تفلیس وجود دارند.
پرندگان متفاوتی نیز در میان وشاخ برگ درختان کهنسال پارک لانه کرده اند. زاغ کبود، طرقه و چندین نوع دارکوب از آن جمله اند. همچنین پرندگان شکاری و بزرگی مانند قرقی، عقاب شاهی، عقاب خال دار بزرگ و پیغو در آسمان پارک ملی تفلیس حکمرانی می کنند.
۱۲ گونه خزنده نیز در این پارک سرسبز زندگی می کنند، که در این میان مارمولک های شیشه ای بیش از باقی به چشم می خورند. مارهای چمنی نیز فراوان اند و دیدن گرگ مارها در پارک ملی تفلیس اتفاق معمولی است.
به سبب داشتن گیاهان و درختان متنوع، این پارک ملی پوشش گیاهی غنی دارد. در این پهنه سرسبز حدود ۶۷۵ گونه علفی و چوبی دیده می شود که در این میان ۱۰۴ گونه آن ها از درختان و بوته هاست. بخش وسیعی از این پارک ملی را درختان و درختچه های انواعی از بلوط، ممرز و راش ها پوشانده اند.
تنوع گل ها نیز در پارک ملی تفلیس بسیار زیاد است و گل هایی چون خاس دریای سیاه، پیچک ایرانی، بداغ جنگلی، گل صدتومانی قفقازی و ... در این پارک ملی به چشم می خورند.
غذا در ارمنستان و در فرهنگ مردم این کشور اهمیت خاصی برخوردار می باشد کمتر کشوری را دیدم که این مقدار غذاخوری و کافه و رستوران در سطح شهر داشته باشد در ایروان و دیگر شهرهای ارمنستان و به عنوان مثال در جاده سوان رستوران های سنتی و مردن زیادی دیده می شود که با غذاهای گوناکون پذیرای مهمانان و تورست های این کشور می باشند. غذاهای محلی ایروان یا به عبارتی غذاهای ارمنستان دارای شهرت و تنوع بینظیری هستند، به طوری که آوازه آن از مرزهای کشور نیز فراتر رفته و بسیاری از گردشگران علاقهمند به چشیدن طعم این غذاها هستند.
قدمت آشپزخانه ارمنستان به وسعت تاریخ آن است و پیشینه آن به ۲۰۰۰ سال قبل میرسد. همچنین در آشپزی ارمنی فرآوردههای گوشتی دارای جایگاه بسیار مهمی هستند که شاید دلیل استفاده فراوان از فرآوردههای گوشتی در غذاهای ارمنی برگرفته از سنت دامپروری است که در این منطقه از دیرباز تاکنون رواج داشته است. همچنین در گذشته کلیه غذاهای ارمنی بر روی آتش طبخ میشد و این سنت هنوز هم در آشپزخانه ارمنستان حفظ شده است.
البته در کنار دامپروری، اهالی این کشور از دیرباز به شغل کشاورزی و کشت انواع غلات و سبزیجات نیز اشتغال داشتهاند و در نتیجه، تنوع محصولات آنها باعث تهیه غذاهایی متنوع با طعم و رنگ خاص شده است. در مجموع، تنوع و کیفیت مواد اولیه در کنار روشهای طبخ سنتی و تا حدی دشوار باعث پدیدار شدن غذاهای خوشطعم و متنوعی از جمله انواع سوپها، خوراکهای گوشتی، فرآوردههای لبنی، انواع نانها و خواراکیهای تهیه شده از آرد، خوراک ماهی، شیرینیجات و انواع نوشیدنیها شده است. پس در صورت سفر به ایروان فرصت چشیدن طعم این غذاها را نباید از دست داد، ولی به دلیل تنوع فراوان با برخی از غذاهای تهیه شده از برترین روشهای طبخ ضرورت دارد.
در ارمنستان غذاهای گوشتی به صورت آب پز یا کبابی و پخته شده از جایگاه خاصی برخوردار می باشد. این غذا از گوشت کوبیده شده و له شده درست می شود بعد از اینکه این گوشت حسابی کوبیده شده و ادویه جات و افزودنی ها به آن اضافه شده در داخل آب در حال جوش قرار گرفته و به صورت تصویر فوق می شود که با کره روی آن سرو می شود.
لاماجو ,لاهماجو , (Lamadzho or lahmacun) یکی از غذاهای ارمنی است در ارمنستان این غذا به شیوهها و با ترکیبهای مختلفی از جمله برشهای گوشت نیز تهیه میشود. ولی یکی از بهترین و اصلیترین انواع آن به همراه پنیر و در تنوری که با چوب می سوزد تهیه می گردد یکی از بهترین رستورانهایی که این غذا را درست می کند رستوران یا بیسترو ادس در ایروان می باشد که در قلب شهر درخیابان ماشتوتس قرار دارد.
دلمه یکی دیگر از غذاهای سنتی و البته ملی ارمنستان است که از دیرباز تاکنون جایگاه خود را در سفره این کشور حفظ کرده است. در گذشته، اهالی این منطقه پس از فرآوری گوشت معمولا آن را در داخل برگ کلم یا مو پیچیده و طبخ میکردند. وجه تسمیه نام این غذا در زبان ارمنی نیز برگرفته از از کلمه «تولی» از ریشه «اودولی» به معنی درخت تاک است. برای تهیه این غذا گوشت را به همراه میوههای خشکشده در داخل برگ کلم پیچیده شده و با سس مخصوص طبخ میشود.
آشپزخانه ارمنستان یکی از قدیمیترین و ماندگارترین آشپزیهای آسیا است و خوشبختانه بسیاری از غذاهای سنتی آن تاکنون حفظ شدهاند. خاشلاما نیز یکی از قدیمیترین و مشهورترین غذاهای محلی ارمنستان است که از گوشت بره به همراه سبزیجات تهیه میشود. بنا به روایتها، این غذا از کلمه «هاشل» (Hashel) به معنی تکه گوشت پخته شده گرفته شده است. برخلاف دشواری مراحل پخت سایر غذاهای ارمنی، تهیه خاشلاما بسیار ساده است.
گاتا یکی از شیرینیهای سنتی آشپزخانه ارمنی است که در این کشور بسیار رایج بوده و به روشهای مختلفی تهیه میشود. این شیرینی به نامهای مختلفی از جمله کاتاه یا کادا نیز خوانده میشود و بسیار شبیه به قطاب است. بسیاری از بانوان خانهدار و سرآشپزهای حرفهای در مناسبتهای خاص تهیه کرده و در کنار باقلوا سرو میکنند. حتی در برخی موارد از این شیرینی با نام «زندانی قفقاز» نیز یاد شده است.
هاریسا (آریس یا پوره گندم با مرغ) غذایی بسیار مقوی است که کلیه مواد آن برای مدت ۶ ساعت به آرامی پخته میشوند و سرشار از فیبر و کالری است. این غذا اغلب برای صبحانه سرو میشود.